sobota, 14 lipca 2012

drogi Gustavie Klimcie ..




.. z okazji twoich 150 urodzin - wszystkiego secesyjnego!!


Ten jeden z najpopularniejszych austriackich artystów w dobie symbolizmu poszukiwał własnego języka form, który umożliwiałby mu przedstawienie jego duchowych krajobrazów, zdominowanych przez jego mroczne uczucia i nadzieje sennych marzeń. Dążył do odnowy w sztuce. Chciał zainicjować coś innego, nowego. Coś   n i e s p o t y k a n e g o. Na przestrzeni lat można zobaczyć jego wielki triumf. Myślę, że z ogromnym uznaniem możemy przybić mu przysłowiową piątkę. Bowiem dla sztuki zrobił niesłychanie dużo. Po dziś dzień jego prace cieszą się potężnym zainteresowaniem. Najpopularniejsze dzieła to; Pocałunek, Portret Adel Bloch-Bauer I,  Nadzieja I. .... . Dominacja ornamentyki i intensywne posługiwanie się złotem - to jedne z cech charakterystycznych malarstwa Klimta. 
Jego sztuka jest nasycona erotyzmem. Nie ogranicza się ona jednak tylko do przedstawiania form nagich kobiet. Prezentuje również ich błogosławiony stan, a także ich urok dojrzałego i przekwitniętego ciała. A wszystko to jest podporządkowane naturze i jej cykliczności. Ornament ma zaś podkreślać dwuwymiarowość dzieła. 
Klimt głównie zajmował się malowaniem kobiecych portretów. Złoto miało za zadanie uzewnętrzniać ich wyjątkowość i nieskazitelność.  

„Maluję sobie moją dziewczynę, jak mi się podoba, i koniec!”

W swoich dziełach jest kontrowersyjny przez co staje się prekursorem modernizmu. Jest jednym z czołowych przedstawicieli fin de siècle’u  
W jego obrazach kolor, kształt i linia uwalniają się od realistycznej treści obrazu, tworząc symbol i abstrakcję. Dążył do stworzenia dzieła totalnego - niczym nieograniczonego, które w pełni wyrazi jego swobodę i bujność przekazu. Dzięki temu stał się inspiracją dla wielu późniejszych artystów. 

„Kto chce dowiedzieć się czegoś o mnie, powinien uważnie oglądać moje obrazy.”

Po trzech dekadach intensywnej pracy, licznych triumfach i konfliktach, Klimt doznaje udaru, w wyniku którego umiera dnia 6 lutego 1918, w wieku niespełna 56 lat. Został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Hietzing.



króciutko i zwięźle bo czas nęka - polecam obejrzeć jego prace w Wiedniu ( ja mam  to w planach!! )

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz